Door Danielle Stals
Het is 1994. In Zuid-Afrika wordt geschiedenis geschreven. In het land dat apartheid uitvond vinden de eerste multiraciale verkiezingen plaats. De spanning is te snijden. Er breken rellen uit.
Onze huidige wethouder Michèle Ferrière is erbij, ze groeide op in Zuid-Afrika. Michèle studeert in die tijd aan de universiteit en werkt met haar vrienden in een stemlokaal.
Uiteindelijk klinkt er een historisch ‘ja’ voor Nelson Mandela.
Michèle memoreert: “Ik ben blij dat ik het hele proces van dichtbij mocht meemaken. Het heeft mijn blik op de wereld gevormd. De pijn zat diep bij de zwarte Zuid-Afrikanen. Onder de blanken heerste grote angst en onzekerheid. Mandela werd de eerste gekozen zwarte president. Wat een visionair met een verenigende boodschap! Zelden heb ik zo’n groot gevoel van saamhorigheid gevoeld als in die dagen.”
Jaren later is Michèle - die ooit letterlijk onder het apartheidsregime leefde - wethouder diversiteit in Weert. Ook zij heeft een verenigende boodschap. Gelukkig is onze samenleving al stukken inclusiever dan het Zuid-Afrika van de jaren ’90! Maar Michèle weet als geen ander welke wonden een gebrek aan respect voor de ander in een samenleving kan slaan.
Weert Respecteert
Eind vorig jaar vond een succesvolle editie van het evenement Weert Respecteert plaats. Michèle genoot er zichtbaar van. Een maand lang konden mensen theatervoorstellingen, lezingen, films en dergelijke rond het thema diversiteit bezoeken. Weert Respecteert draait om elkaar ontmoeten. Eens in de schoenen van de ander stappen. Michèle bezocht veel activiteiten. Wanneer ze als wethouder het publiek toespreekt, vertelt ze vaak over ervaringen uit haar eigen leven. Ook de rest van het jaar is ze onder andere bezig met het thema diversiteit. Ook dit gesprek lardeert ze met mooie anekdotes rond het thema diversiteit.
Blik van een kind
Michèle: “Weet je, we moeten eens wat vaker met de blik van een kind naar elkaar kijken. Jonge kinderen kunnen kijken zonder oordeel. Ik was eens ergens met mijn zoon. Er zat een vrouw bij ons in de buurt. Ze was helemaal in haar eigen wereld. Ze zei niks en niemand zag haar echt. Mijn zoon stond op, ging naast haar zitten en speelde een spelletje met haar. En de vrouw deed mee. Dat vind ik zo mooi.
Een andere keer staarde mijn zoon naar een vrouw die in een rolstoel zat. Ik fluisterde: “Niet zo kijken.” De vrouw keek me diep in de ogen en zei: “Weet je wat ik erger vind dan kinderen die staren? Mensen die mijn blik ontwijken. Dan voel ik me onzichtbaar.” Het volgende moment sprong mijn zoon bij haar op schoot en ontspon er zich een prachtig gesprek.”
Praten
“We moeten veel meer praten over lastige en pijnlijke onderwerpen. Zelf ben ik ook gevormd door mijn ervaringen. Zo was ik mantelzorger voor een dierbare met een psychiatrische ziekte. Dat heeft veel met mij gedaan. In die tijd woonde ik in een klein dorpje. Iedereen wist dat er iets speelde, maar niemand vroeg iets. Ik voelde alleen die blikken. Ook ik voelde me onzichtbaar. Ik vind het erg als ergens niet over gepraat wordt. Dat kan anders. Dat wat niet gezien mag worden vreet de meeste energie.”
“Laatst ontmoette ik een vrouw bij een ‘Orange the World’ event, en ik sprak haar over het thema huiselijk geweld. Ze zei dat ze skateboarder en influencer is. Ook vertelde ze openlijk het heftige verhaal van haar vriendin die mishandeld werd en uiteindelijk tijdens een familiedrama om het leven kwam. Dat komt bij me binnen…”.
“Als wethouder ben je ook een beetje influencer”, glimlacht Michèle. “Ik vertel graag over de mooie en pijnlijke ervaringen die me gevormd hebben. Van mens tot mens. Dat moet je juist doen vanuit zo’n positie, denk ik.” Michèle is wethouder en boven alles mens. Dat zeggen ook de collega’s die met haar samenwerken. Dat ze in alle omstandigheden, ook in moeilijke gesprekken, bovenal mens is.
Kracht van kwetsbaarheid
“Als ik in gesprek ga met iemand, neem ik mezelf mee”, verklaart Michèle. “Ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid. We zijn allemaal mens. En dat wat ons mens maakt, hebben we allemaal gemeen. Ik denk dat ik een betere hulpverlener en later een betere wethouder ben geworden door wat ik heb meegemaakt. Het mooie en het moeilijke. Ik zit hier uiteindelijk door wat ik heb ervaren. Net als jij.”
Taal van het hart
Michèle neemt Mandela uit haar thuisland mee in de Weerter samenleving. Met haar ex-man en kinderen woonde ze op allerlei plekken op de aardbol. In Engeland, Frankrijk en Zuid-Afrika. “Het voelt als een verrijking dat ik op zo veel plekken heb gewoond. Het verruimt mijn blik.”, vertelt ze. “In Frankrijk sprak mijn zoontje beter Frans dan ik. En ik maar naar woorden zoeken! Maar naast de gewone taal is er altijd de universele taal van het hart. Als je die spreekt kun je met iedereen door een deur. Dan kun je je met alle landen en culturen verenigen.”
Inclusiviteits-moe
Ook in de inclusieve samenleving spreken veel mensen de taal van het hart, al lijkt dat in discussies op social media te vaak niet zo.
Zijn mensen inmiddels niet een beetje inclusiviteits-moe?
Michèle: “Ik snap dat mensen moe worden. Ze vinden dat de politieke correctheid doorslaat. Ze hebben het gevoel dat ze nog geen grap meer mogen maken. Ik vind het zelf erg jammer dat we het woord inclusiviteit telkens noemen, omdat ik er niet van hou om mensen in hokjes te stoppen. Als we echt inclusief zouden zijn, dan zouden we woorden als ‘inclusie’ en ‘diversiteit’ niet nodig hebben Er is nog veel te winnen op het gebied van diversiteit. We kunnen de ander nog meer omarmen.”
Ze vervolgt: “Daarom ben ik zo trots dat de gemeente Weert ieder jaar in november Weert Respecteert mogelijk maakt samen met veel partners. Ik heb zo genoten van mijn eerste editie Weert Respecteert als wethouder. Ik bezocht bijvoorbeeld het Special Dance Team. Mensen met Down gaven een dansvoorstelling. Ze zijn zo puur! Ze hebben m’n hart gestolen. Kortom: Of je nu rood, groen of paars bent. Down hebt of autisme. Dat wat ons mens maakt hebben we allemaal gemeen. Er is altijd de universele taal van het hart. Ik hoop dat mensen die taal nog meer gaan spreken. Daar blijf ik me voor inzetten.”
www.columnkanon.com
댓글