Deze zomer ben ik op vakantie geweest bij mezelf. Ik bezocht geen spectaculaire bergpartijen of bruisende pittoreske stadjes met kleurrijke inwoners. Ik ging op reis in mijn innerlijke landschap. Geïnspireerd door een boek waarin stond hoeveel wijsheid de oosterse wijzen hebben vergaard door diep door te dringen in hun eigen bewustzijn, besloot ik die reis ook te maken.
En ja, het is een cliché, maar de belangrijkste relatie in je leven is toch écht de relatie met jezelf. Vandaag inspireer ik jullie om eens extra te investeren in die relatie. ‘Jezelf’ is de enige persoon met wie je iedere minuut van je leven opgescheept zit. Daar kun je dan maar beter een goede connectie mee hebben.
Druk druk druk
Ik ging deze zomer op stilteretraite, een fenomeen dat wereldwijd steeds populairder wordt. En niet voor niets. De wereld van vandaag is druk en veeleisend. Iedere seconde wordt onze aandacht gevraagd door een appje of een mailtje, door stuiterende gezinsleden, geliefden, vrienden en collega’s, door de bomvolle wereld offline, online en op tv. Een tijd geleden kondigde ik al aan dat ik op stilteretraite zou gaan. Sommige mensen schoten onmiddellijk in de lach ‘haha Danielle een paar dagen stil!!!’, mensen zien mij kennelijk als extravert, maar wist je dat ik misschien nog meer kenmerken van introversie heb? Mijn tante vroeg zelfs bezorgd aan mijn moeder in het Weerts: ‘Gieet ut waal goad met Danielle, det ut noa zoee wat heer gieet?’ (vert. ‘Gaat het wel goed met Danielle, als ze naar zoiets heen gaat?!’) Ik kan mijn tante geruststellen: het gaat heel goed met me en nog beter sinds ik op retraite ben geweest.
Mijn conclusie: Je kunt de wereldse hectiek het beste aan als je ook aandacht hebt voor de stilte in jezelf. Door je blik naar binnen te richten. Ik kan iedereen deze innerlijke reis aanbevelen. Vooral mensen met 2, 3 tot en met 8 kinderen is het zeer aan te raden eens wat tijd voor zichzelf te nemen. Hier volgt mijn inspirerende reisverslag.
Goeroe
De reis staat eigenlijk in een groter verband. Ze begon in feite meer dan een jaar geleden, toen ik het indrukwekkende boek Het geheim van Levenskracht las van de Indiaas-Amerikaanse Rajshree Patel. Patel was een carrièretijger, een advocate die altijd aan het streven was naar meer en beter, maar die niet echt gelukkig was. Op een dag kwam ze onverwacht in contact met diepe meditatie. Ze ging naar een optreden van haar favoriete zanger Ravishankar – dacht ze - maar door een speling van het lot bleek dat ze in de zaal zat bij ene Sri Sri Ravishankar, een Indiase goeroe. Net als ik koesterde Patel wellicht in eerste instantie enige argwaan jegens mensen die zichzelf uitgeven voor goeroe, maar er ging een wereld voor haar open.
Het was voor haar een openbaring. Patel werd na die avond pas echt wie ze altijd had moeten zijn. Ze kon nu haar volledige levenskracht en potentieel benutten en ze was bijna elke dag gelukkig, onafhankelijk van wat er in de wereld om haar heen gebeurde. Ik raakte geïnspireerd. Patel is docent bij The Art of Living, een uit India afkomstige beweging die wereldwijd inmiddels miljoenen leden heeft, ook in het Westen. Aan het hoofd van de organisatie staat de goeroe.
Zoeken
Veel mensen zijn op zoek. Op zoek naar wat spiritualiteit te bieden heeft in een Westerse wereld waarin steeds meer mensen lijken te geloven dat we door een ongelooflijk toeval terecht zijn gekomen op een minuscule planeet die doelloos rondjes draait om een zon. En dat in een oneindig universum waar oneindig veel bollen doelloos rondjes draaien, zonder diepere betekenis. De wereld wordt geregeerd door een niet-denkende evolutie en wij worden geregeerd door ons brein, eigenlijk een geavanceerde machine zonder ziel. Ik was die gedachte moe en begaf me meer op het spirituele pad. Wel met mijn nuchtere relativering en humor natuurlijk, want je moet nooit verdwalen in spiritualiteit, maar je kunt er wel veel uit halen wat jou helpt.
Indiaas avontuur
En ik kan zeggen: ik ben een gelukkiger mens. Een jaar geleden begon mijn Indiase avontuur, zonder dat ik India daadwerkelijk bezocht heb. Na een horrorverhaal dat ik hoorde van een dierbare die eens min of meer op de bonnefooi naar India ging (geen aanrader kennelijk) durf ik niet zo goed meer naar India. Toen ze terugkwam waarschuwde ze: ‘India is afschuwelijk. Er lag gewoon letterlijk een lijk te stinken langs de weg!’ Geschrokken besloot ik dat ik dan in India maar liever niet dood gevonden wil worden. Wel wilde ik eens op onderzoek uitgaan in die populaire Indiase organisatie The Art of living. Het leek me interessant om eens te bekijken of ik enige Indiase invloeden kon toevoegen aan mijn levensstijl. Dit is een lifestyle onderzoek dus, speciaal voor jullie trouwe lezers. Ik heb India altijd een fascinerend en cultureel rijk land gevonden en genoot van reisverhalen en reisdocu’s over het land en van mijn favoriete gerecht butter chicken. Alleen het kastensysteem vind ik eerlijk gezegd niet zo denderend.
Tijdens mijn onderzoek ga ik een stukje mee in alles, maar blijf ik ook altijd een beetje observator en onderzoeker van een fenomeen. Soms deed ik even alsof ik een exotische diersoort ging bestuderen. Vooral vond ik het als blogger interessant om eens andere leefstijlen uit te proberen. Want wat kunnen we eigenlijk leren uit andere culturen?
The Art of living geeft op allerlei plekken over de hele wereld trainingen in ademhalingstechnieken, ze hebben de beroemde techniek Sudarshan Kriya (SKY-breathing) uitgevonden en ook geven ze trainingen in moeiteloze meditatie. Ik ging een weekend in Eindhoven op ademhalingstraining en leerde er krachtige ademhalingsoefeningen waardoor ik me veel vitaler voel. Helaas kan ik geen spraakbericht invoegen, maar mijn moeder vindt dat ik op hilarische wijze het Indiase accent van de docente nadoe. Ik durf mijn moeder niet naar de training te sturen want ze zou vast in de lach schieten.
Volle maan feest
Samen met een vriendin bezocht ik afgelopen jaar ook een Indiase satsang, dat is hun maandelijkse volle maanfeest. Ik heb er een heel aantal Indiërs leren kennen uit alle generaties, zeer hartelijke en warme mensen, en er waren ook heel wat Nederlanders die net als ik een kijkje in de keuken van de Indiase cultuur namen. Er werd gezongen, gechant en gegeten. Alle Nederlanders zongen enthousiast mee in een taal die ze helemaal niet machtig waren. Het was een bijzonder ‘druk’ feestje, maar zeg nu zelf: worden niet heel veel mensen uit allerlei culturen een beetje druk met volle maan? Yoga doe ik ook veel tegenwoordig bij The Art of Living. En dan online met Lotte. Ook een aanrader en je hoeft je huis niet uit!
Ook heb ik de in het Westen steeds populairder wordende Indiase gezondheidsleer Ayurveda uitgeprobeerd. Daarvoor ging ik op consult bij de Ayurveda-specialist. De Ayurveda-specialist bepaalt niet hoe je dieet eruit zou moeten zien door te vragen wat je eet, je bloed te onderzoeken of je op de weegschaal te zetten. Nee, ze leest alle gegevens af uit je pols. Fenomenaal! Ik had even het gevoel dat ik bij de waarzegster zat.
Polsonderzoek
Ze voelde 3 minuten lang in stilte aan mijn pols, sloeg toen haar ogen ten hemel en riep uit: “You are EXTRRREEEEEEMELY INTELLIGENT!!!!! And…. VEEEEEERRRRYYYYY CREATIVE!” Ik stond perplex. Zo kwam ik erachter dat mijn pols mijn IQ accurater weergeeft dan een intelligentieonderzoek. Vervolgens bepaalde ze op basis van het polsonderzoek mijn persoonlijkheidstype, wat ook helemaal klopte. Mijn dieet werd afgestemd op mijn persoonlijkheidstype, wat ik eigenlijk heel plausibel vind. Er zit ook absoluut een wijze theorie achter Ayurveda. Een Ayurveda-dieet is echt heel gezond en erkend door de World Health Organization, maar ik vond dat ik iets te zeer beperkt werd in wat ik kon eten en het hoge kostenplaatje gaf de doorslag om ermee te stoppen.
Verder ging ik op meditatie-training bij de knappe Swami Purnachaitanya, die tegenwoordig de nieuwe naam Purnesh draagt. En hij is ook nog wijs en heeft een prima gevoel voor humor. Een zeldzame combinatie. Wat willen de vrouwen nog meer, zou je zeggen? Ik voeg hier beneden een plaatje van hem in. Mijn tante zei toen ze de foto zag in het Weerts: det es zeker geine pongel! (Letterlijke vertaling: ‘dat is zeker geen prul!’) Ik denk dat sommige vrouwen best teleurgesteld zijn dat hij niet verkrijgbaar is op de liefdesmarkt. De monnik besloot namelijk een celibatair leven te leiden. Helaas dames.
Wie ben ik?
Tijdens zijn meditatietraining leerde ik eindelijk echt goed te mediteren. Ik heb me in het verleden veel verdiept in Westerse filosofie en levenskunst. In het Westen is de ratio heilig en als rationeel persoon ben ik nogal gehecht aan die ratio. De Oosterse filosofie gaat echter nog een laag dieper dan de ratio en daar – in de stilte - blijkt je ware essentie te liggen en dat felbegeerde geluk… Ik mediteerde voorheen wel eens met apps, maar dat had minder effect. Nu kwam ik echt diep in meditatie met een mantra. Ik had toen pas een boek gelezen Geluk zonder voorwaarden van Michael Singer. De schrijver is zenboeddhist. Hij schrijft ongeveer dit: dat poppetje dat jij denkt te zijn, die Danielle Stals die van ’s ochtends (niet zo heel) vroeg tot ’s avonds heel laat zit te kletsen en te denken, stel je eens voor dat dat niet jouw innerlijke stem was, maar dat dat poppetje naast je zat en maar aanhoudend bleef lullen. Daar zou je toch helemaal gek van worden?!
Dan maakt de schrijver je bewust van iets heel belangrijks: “Jij bent niet dat eeuwig denkende en babbelende poppetje dat zich Danielle Stals noemt… nee je bent de stille niet-oordelende waarnemer van dat poppetje. Een hogere instantie die je ego overstijgt. Wat heel bevrijdend is: je BENT niet je gedachten. En als je niet je gedachten bent, maar de waarnemer van je gedachten, dan ben je ook nooit meer de slaaf van wat je denkt. Dan kun je je negatieve gedachten gemakkelijker veranderen in positieve of ze gewoon accepteren en voorbij laten gaan als wolken aan de hemel. Een heerlijk inzicht.
Dankzij de meditatietraining van Purnesh heb ik echt leren mediteren, wat me veel gebracht heeft. En JAAA soms is het gewoon een paar minuten helemaal stil in mijn hoofd, dat is een fantastische ervaring. En had je ooit gedacht dat de druk babbelende Danielle dat nog eens zou zeggen? Meditatie leidt ertoe dat je uiteindelijk je ego overstijgt en de gelukkige hogere instantie wordt die je diep van binnen bent. Ik ben al sinds 2008 bezig met het steeds verder loslaten van mijn ego en ik kan het warm aanbevelen. Het ego leeft vanuit angst en hoe meer je het los durft te laten hoe meer je vanuit onvoorwaardelijke liefde leeft. Eigenlijk ben ik al lange tijd vrijwel elke dag gelukkig, want mijn ego zit mij namelijk niet meer in de weg. Al weet ik niet hoe ik reageer als het leven me onverhoopt flink op de proef gaat stellen… Vooralsnog geniet ik in elk geval van die bijna constante happinezzz.
Op retraite
En dan nu: de stilteretraite. Ik wilde eens alleen op reis, om te kijken of ik dat kon. Vroeger heb ik periodes gehad waarin ik hevige existentiële angsten had als ik op vakantie was. Ik was dan heel bang voor de dood. Mijn reisangst is aan het eind van mijn pubertijd gelukkig overgegaan en ik heb mooie reizen gemaakt.
En nu was het tijd om eens alleen op vakantie te gaan. Vrienden gingen vroeger ook wel eens alleen op reis. De een ging een paar weken op talencursus in het buitenland, de ander ging een tijdje studeren of werken in het buitenland. Ze kwamen altijd heel goed veranderd terug. Ik zou dat ook graag gewild hebben, maar ik durfde niet vanwege mijn geschiedenis met reisangst. Ik heb me door de jaren vrijgedacht van heel wat angsten, en nu was het tijd om op reis te gaan, alleen. Definitief afrekenen met een spook uit mijn verleden.
Angst
De week voor mijn vertrek werd ik soms even bezocht door angst. Wat als het niet zou lukken?! Als mijn angst terugkwam? Of als er onopgeloste ‘issues’ opduiken? Maar op de dag van vertrek was ik heel rustig. Ik sloeg voor de zekerheid nog even twee Leffe Blond achterover met mijn moeder bij Antje van de Statie en nam de trein aan de statie. Op naar Lage Vuursche, een prachtig natuurgebied in de buurt van Utrecht. Toen ik de bus pakte vanuit Hilversum bleek dat de chauffeur nog les kreeg van een collega: ‘Wat is het hier mooi he? Ik ben blij dat ik elke dag deze route mag rijden,’ bleef ze zeggen. En inderdaad het was er nog mooier dan ik gedacht had.
Het trainingscentrum Code 49 (voorheen Venwoude) bleek prachtig te zijn en ligt midden in het bos. De eerste avond mocht er nog wel gepraat worden. Gelukkig! Ik heb hele aardige en interessante mensen ontmoet. Ook kregen we onze eerste inspiratie-sessie. Met 30 deelnemers zaten we in een zaal op yogamatjes en toen kwam Purnesh ten tonele. Er waren ook nog twee andere hele goede docenten die lesgaven. We kregen verschillende opdrachten om het ijs te breken. Vertel je ongecensureerde levensverhaal in een paar minuten tegen een wildvreemde. Dat soort dingen. Het brak het ijs enorm en je kreeg op een of andere manier meteen een diepere band met mensen met wie je drie dagen niet mocht praten. Na de sessie nog even gekletst, nu het nog kon. En dan op tijd naar bed. Om 22u moest het stil zijn. Wel even wennen voor een nachtbraker als ik.
En denk maar niet dat je wat doelloos kunt mijmeren tijdens zo’n retraite.
Stevig programma
Er is een stevig programma: iedere ochtend om 06.30u starten met yoga. Dan de hele dag trainingen met nog meer yoga, meditatiesessies, ademhalingssessies en inspiratievideo’s. Iedere dag duurde het programma tot 20.30u en dan was ik ook echt moe. En wonder boven wonder was ik iedere ochtend stipt en fit van de partij. Er mag 3 dagen helemaal niet gepraat worden en je mag ook niet appen, bellen, internetten, lezen of schrijven.
We kregen tijdens de retraite ook mooie lessen voor een gelukkiger leven. Deze wereld verandert ieder moment en er is heel veel ellende, maar je kunt elke dag gelukkig zijn, o.a. door de lessen die je hier leert in praktijk te brengen. Mede door meditatie en eeuwenoude (Indiase) wijsheid kun je heer en meester worden in je eigen geest belooft The Art of Living. Veel mensen zijn constant gericht op de wereld om ze heen, maar daardoor worden ze ook geregeerd door alles wat er om ze heen gebeurt. Als je echt gecentreerd raakt in jezelf beïnvloedt de wereld jou niet meer, maar ga jij de wereld beïnvloeden, zegt Sri Sri Ravishankar. Dan kun je mooie dingen neerzetten en je eigen en andermans levens veranderen.
Mindset
Er is in deze constant veranderende wereld veel aandacht ontstaan voor het leren beheersen van de kunst van een gelukkiger leven. Er zijn heel wat leraren die mensen helpen een positievere mindset te krijgen. Want ons geavanceerde brein heeft namelijk die nare bijwerking wanneer het in de default mode staat: gepeins en gepieker, gevoelens van stress en angst komen bij veel mensen voor. Ook The Art of living reikt je een mooie methode aan om stabiel en gelukkiger in het leven te staan, gestoeld op wijsheid die komt uit indrukwekkende en eeuwenoude Indiase Heilige geschriften zoals de Bhagavad Gita, Upanishads en Dhammapada die ik gelezen heb afgelopen jaar. Ik heb zelfs een hele studie gemaakt van oosterse filosofie en spiritualiteit in brede zin waarvan ik misschien wel een iets verlichter mens ben geworden. De nieuwe Boeddha ben ik nog niet, maar ik ben al een stukje op weg.
En de stilte ging mij eigenlijk heel gemakkelijk af. De eerste 20 minuten is het wat ongemakkelijk om met andere mensen in volledige stilte te eten. Ik ging mijn eetgedrag onder de loep nemen. Kauw ik niet te hard?! Heb ik nou alweer geknoeid? Maar al gauw omarmde ik die stilte. Er is natuurlijk wel enige non-verbale communicatie. Ik knikte zelf telkens vriendelijk als ik mensen tegenkwam, een aantal anderen ook. Anderen liepen je voorbij alsof ze je niet zagen. Iedereen vult de stilte op zijn eigen manier in. Ik heb het drie dagen ongelooflijk kalm en vredig gehad in mijn geest. Toen ik de tweede dag het bos in liep moest ik huilen omdat de schoonheid van de natuur nu echt binnenkwam. En soms moest ik inwendig even heel hard grinniken. Toen iedereen tijdens een inspiratiesessie moest gaan liggen op de yoga-mat en doen alsof hij een pasgeboren baby was die lag de kirren en spartelen kwam ik inwendig niet meer bij. Vooral ook omdat ik volwassen mannen dat ook in alle ernst zag doen.
Ananda
Ik vond de stilteretraite heel indrukwekkend, maar moeilijk vond ik het zelf niet. Misschien komt het omdat ik van nature al liever mijn blik naar binnen richt, dan naar de altijd veranderende en hectische buitenwereld. Op de laatste ochtend werd er een A-4tje opgehangen waarin te zien was hoe de staat van Ananda eruitziet. Ananda is in de Indiase filosofie een gelukzalige staat die je kunt bereiken als je werkt aan een hoger bewustzijn. Wat schetste mijn verbazing?
Ik bleek al heel wat kenmerken van Ananda te bezitten: enthousiasme, creativiteit, vreugde, liefde en dankbaarheid. Aan het eind van de retraite mocht iedereen vertellen hoe hij het gevonden had. Ik vertelde dat ik het geweldig vond en dat ik mijn leven met alle mooie mensen erin nóg meer was gaan waarderen, maar dat ik wel nog iets wilde opmerken.
Neurodivers brein
Tijdens de retraite werd telkens een kalme en stille geest voorgesteld als de heilige graal. “Maar ik heb een druk en gezellig ADHD-brein dat zelden zeurt en vaak humoristisch is, filosofisch, geïnspireerd en ook nog enthousiast en creatief en dat prachtige verhalen uittuft.”, vertelde ik. “Als je leuke gedachten hebt, hoef je niet de hele dag in stilte te zijn om aan die gedachten te ontkomen, toch? Ik vind dat er meer lof moet komen voor het neurodiverse drukke en gezellige brein. Purnesh vond dit interessant klinken. “Wil jij niet eens een les komen geven over het drukke brein?”, lachte hij.
Op naar Edinburgh
Het is volbracht. Mijn eerste keer alleen op vakantie! Het is absoluut voor herhaling vatbaar. Mijn nieuwe toekomstplan: in een volgende zomer wil ik een maand alleen naar Edinburgh om daar aan de universiteit de creative writing course te volgen voor schrijvers uit heel Europa. Je krijgt er les van gerenommeerde schrijvers. Een schrijver schreef erover met aanstekelijk enthousiasme, zo kwam ik op dit idee. Dus dit staat in de toekomst op mijn bucketlist. Wel eerst even sparen. De verzoekjes om tijdens die maand een weekendje langs te komen bij mij in Edinburgh stromen al binnen. Je kunt alvast bij me boeken! Wees er wel snel bij, want vol is vol. Ik moet in die maand ook nog aan schrijven toekomen.
Enne, misschien ga ik toch nog eens naar India… Want er zijn vooral heel wat mensen die het een prachtig en indrukwekkend land vinden, je moet er alleen misschien toch maar niet op de bonnefooi heen…
Comments