Een Kerstverhaal
Zalig, zalig, zalig, zalig! Het is bijna Kerst… Daarom kom ik jullie vandaag het Woord Gods brengen. En dat op Linked-In en Facebook! Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. De foto is geinig, I Know. En ik lardeer ook wat grapjes door dit essay. Zoals ik namelijk in een vorig verhaal schreef: Ik vermoed dat God - indien Hij echt bestaat - humor heeft! Hij heeft dan toch immers de humor voor ons geschapen.
En misschien heeft Hij dan zelfs een beetje Zelfspot, want Zelfspot is de Hoogste vorm van humor, vertelde een humor-deskundige eens op Tv.
Toch is dit geen humoristisch of spottend verhaal. Integendeel. Dit is misschien wel het meest ernstige verhaal dat ik schreef. In een Westerse wereld waar het geloof naar de achtergrond lijkt te verdwijnen, kwam ik dit jaar zomaar tot de Heere! Huh? Ik heb mezelf altijd als wetenschappelijk gezien en als agnost, dus het verbaasde me in eerste instantie. Maar ik vind het een groot geschenk. En ik heb er zelfs wat traantjes bij weggepinkt.
Ik wil dit graag met jullie delen. Maar geen paniek: ik wil jullie zeker niet bekeren. Ik heb geen enkele zendingsdrang. Maar misschien vind je ook iets in dit verhaal. Een beetje troost of inspiratie of misschien zet het je wel aan het denken. Of het geeft je in ieder geval een kerstgevoel.
Dit is het langste verhaal dat ik schreef. Het beschrijft de lange weg die ik ging om een gelovige te worden. Het was een hele zoektocht. Beschouw dit als het dubbeldikke kerstnummer van columnkanon Danielle Stals. En ik vraag ook nog een groot offer van je: maar liefst 14 minuten van je kostbare leestijd! Maar het is toch bijna vakantie? Ik beloof je, het is absoluut de moeite waard. Dit is mijn kerstgroet voor jou. Ik hoop dat je het leest.
Lees hier verder na intro:
Vandaag ga ik Jezus eens goed voor je afstoffen. Ter ere van Zijn verjaardag. Ik zat laatst eens te denken: misschien is Jezus wel de grondlegger van onze vrije Westerse wereld. En misschien is Hij ook wel de grondlegger van onze Renaissance en zelfs van de Verlichting... En eigenlijk staat Hij voor mij ook aan de basis van onze inclusieve samenleving. Ik zie Hem zelfs als een feminist! Zijn beste vriendin was Maria Magdalena. Een prostituee.
Nu ik Jesus Freak ben is De Bijbel mijn favoriete boek en ik kijk ook nog graag naar de EO tegenwoordig. Het moet niet gekker worden! Ik weet nog niet of ik naar de EO-jongerendag wil, maar ik hou je op de hoogte!
Kerkje
Mijn verhaal met Jezus begon eigenlijk al een paar jaar geleden.
In 2019 was het kerst. Ik zei tegen mam en mijn zus: ‘Zullen we nog eens naar de kerk gaan? Dat is al een paar jaar geleden. Maar liever niet naar een slaapverwekkende mis waar ik bijna lig te snurken.’ We vonden een heel nieuw en modern kerkje: Nieuw Leven heet het. Een kerkje dat mee ging met de tijd.
In dit kerkje hing een opvallend liefdevolle sfeer. Er waren niet alleen Nederlanders, er waren ook Syriërs en mensen uit Iran en Irak, die een vertaling van de mis kregen in hun eigen taal. Er waren geen preken, maar lezingen. Het ging niet zozeer over zonden en schuld maar vooral over liefde. We werden die avond allemaal Eén. Al kenden we elkaar niet. En toen kwam de hoofdlezing: Het ging over Jezus die op Linked-In zat. 'Yes! Hij Gaat met de tijd mee!', dacht ik.
Het was een inspirerend en verfrissend verhaal dat me tot nadenken stemde. En er zat humor in. Fijn. Want mijn hoogst eigen versie van God heeft immers ook humor. Cabaret in de kerk, wat een uitvinding! Er ontstond die avond eenheid en mensen die elkaar niet kenden praatten met elkaar. Ik zat regelmatig met de tranen in de ogen. Ik weet niet waarom.
Uit eerbetoon aan deze mis breng ik Jezus vandaag op Linked-In!
Talloze waarheden
De viering zette me aan het denken. Waar is God gebleven in deze moderne wereld? Hebben we Hem echt afgeschaft? Worden we er eigenlijk wel gelukkiger op? Of missen we Hem stiekem een beetje? Ik mis Hem in elk geval wel, stelde ik vast. Er zijn in het leven talloze waarheden. Ik heb allerlei waarheden uitgeprobeerd. En nu heb ik voor mezelf een grotere onderliggende waarheid gevonden. Mijn geloof ontstond juist uit twijfel. En ik twijfel nog steeds soms. Want niets is zeker.
Mijn zoektocht naar waarheid voerde me langs allerlei inspirerende en grote geesten op aarde. Ik geloof ze allemaal op een eigen manier, al lijken hun waarheden soms tegenstrijdig. In mijn boekenkast staan ze allemaal naast elkaar. De Grote Verzoening vindt plaats in mijn kast. Ik verenig tegenstellingen met elkaar. Misschien ben ik wel een Alchemist.
In mijn boekenkast staat de Bijbel naast Also Sprach Zarathustra waarin Nietzsche God dood verklaart. Beide fantastische boeken, vind ik! Allebei op hun eigen manier waar, volgens mij. Daarnaast staat een moderne versie van de Koran met daarbij een prachtig verhaal over het leven van de profeet Mohammed: ‘In naam van Allah/ Hij is lief/ Hij geeft/ Hij vergeeft’, staat er telkens als mantra. Ook dit boek is me dierbaar. Islam heeft in essentie ook een liefdevolle boodschap en betekent vrede.
Filosofen
In mijn kast staan ook boeken van bekende filosofen. Allemaal zochten ze naar de waarheid. Van Plato, tot Aristoteles, tot Boeddha, Van Aquino, Leibniz en Schopenhauer. Allemaal mooi en waar voor mij. Ik heb de waarheid gezocht in de zinloosheid van het bestaan die Sartre en Camus prediken. En dan: The God Delusion van de beroemde atheïst Richard Dawkins. Geweldig! In deze wereld met zo veel kwaad, pijn en lijden zijn er inderdaad dringende redenen om atheïst te worden. Dawkins heeft een zeer interessante redevoering tegen het bestaan God. Heel begrijpelijk.
In deze Westerse wereld kun je zo lekker leven met tegenstrijdige waarheden. Dat vind ik fantastisch!
Maar ik word er zelf niet gelukkig van. Van het leven zonder spiritualiteit. Weet je, ik heb iets voor mezelf ontdekt: ik denk dat je in het leven kunt kiezen wat je gelooft. In feite ben ik soms nog steeds een reli-opportunist. Meestal ben ik Christen. Maar ik word ook geraakt door het Jodendom, dan voel ik me weer een dagje boeddhist, weer een andere dag ben ik into New Age, en de volgende dag geloof ik in weer in Quantum Fysica. Dat is vrijheid. En die vier ik graag.
Maar Ik wil graag geloven wat mij het meest gelukkig maakt en wat mij helpt in het leven. En dat is het Woord van Christus.
Weet je waar mijn behoefte aan geloof vandaan komt? Ik vind het gewoon zo moeilijk om te leven met de gedachte dat ik iedereen ga verliezen. We gaan allemaal dood. Sad but true. Maar ik kan jullie niet zomaar missen! Ik hou zo van jullie. Ik denk dat je dit wel herkent.
Daarom besloot ik te gaan geloven.
Voor mij is het leven voor 90% geloven en voor 10% weten. Daar denken mensen in het weetgierige westen soms anders over. Maar probeer maar eens om te leven zonder geloof in jezelf bijvoorbeeld. Dat lukt niet!
Maria
Ik heb altijd een lijntje met God gehad. Ik zat op een katholieke basisschool en genoot van de lessen van de kapelaan. Mijn oma stopte mij als ik kwam logeren in met het gebedje van de 14 engeltjes. Het gaf zo'n veilig gevoel. Warme herinneringen. We staken kaarsjes op in de kerk.
Ik ga nog regelmatig met m’n moeder en zus naar het kapelletje op Schoor. We steken dan een noveenkaars op voor mensen die ziek zijn of die worstelen met het leven en de dood. You never know what will be coming down. En ik woon altijd naast Maria. Echt waar! Toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen, woonde ik naast de Martinuskerk. Ik keek uit op een levensgroot Mariabeeld. ‘Maria draag je altijd bij je.’, stond er naast.
Daarna woonde ik in de St Rumoldusstraat in Fatima. Op een dag zat ik – enigszins oneerbiedig – mijn behoefte te doen op de badkamer met de deur open. Ineens zag ik door het open raam iets aan de overkant van de straat. Warempel! Aan de overkant stond weer een Maria in de gevel. Een kleinere. ‘Maria draag je altijd bij je’ stond er weer onder. Toen ik haar zag wilde ik van schaamte de deur van badkamer dichttrekken, maar besloot dit niet te doen.
Maria heeft waarschijnlijk wel meer gezien in haar eeuwige leven, dacht ik. Niets menselijks is haar vreemd. Ik moest grinniken want ik dacht aan mijn mede-schrijver Gerard Reve die heel gelovig was, maar die ook geloofde dat God humor heeft. In zijn boek Moeder en Zoon, rukt de gelovige hoofdpersoon zich eens af op zijn knieën voor een beeld van moeder Maria. Het is zijn daad van liefde voor haar. Maria kijkt onbevlekt en wel toe en knipoogt.
Klooster
Uiteindelijk ben ik gaan wonen in de P.C.-Hooftstraat van Weert, de Maastraat. Ik betaal hier dan ook de P.C.-Hooftprijs, maar ik ga hier nooit meer weg. Ik woon recht tegenover het klooster... met ook uiteraard een Maria in de gevel en mijn appartement is adembenemend. In het 19e eeuwse pand hangt letterlijk de kloosterrust. Wist je dat op plekken waar gebeden en gemediteerd wordt een hele positieve vibe hangt? Dat is wetenschappelijk bewezen.
Maar nu kwam ik in die kloosterrust onlangs toch echt tot God… Ik heb namelijk een waarheid voor mezelf gevonden in het geloof, maar het is zeker niet DE waarheid. En ik geloof ook niet dat mijn waarheid beter is dan die van een ander. Wel draaglijker misschien.
Anyway, terug naar mijn zoektocht. Ik moet iets bekennen (niet doorvertellen): Ik ben stiekem een beetje een zweefteef en naast filosofisch en wetenschappelijk ook aardig spiritueel. Want waarheden hoeven elkaar in mijn leven dus niet uit te sluiten. Mijn moeder, zus en ik doen sinds een paar jaar aan edelsteentherapie. Geen grap. Ik zie de wijsheid van alle volkeren in het verleden over edelstenen ook als waardevol. Ik kreeg laatst de edelsteen voor het Christusbewustzijn. Ik dacht: ‘Haha, die Jezus is ook al eeuwen dood!’ Maar Gods wegen zijn dus ondoorgrondelijk. Het christusbewustzijn kwam aldus tot mij.
De aanleiding
Een tijdje terug zat ik in de trein. Ik kwam net van de training Effectief met AD(H)D, ‘het maximale uit je leven halen met AD(H)D’ in Delft. Ik heb er zo veel geleerd. En indirect bracht de training mij tot De Heer. Iemand deelde namelijk in de AD(H)D-appgroep de volgende quote die Nelson Mandela ooit gebruikte in een beroemde toespraak. Ik moest – midden in de trein- heel hard huilen omdat ik deze quote zo mooi vind:
Our deepest fear is not that we are inadequate
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure
It is our light, not our darkness
That most frightens us
We ask ourselves
Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?
Actually, who are you not to be?
You are a child of God
You playing small
Does not serve the world
There is nothing enlightened about shrinking
So that other people won’t feel insecure around you
We are all meant to shine
As children do
We were born to make manifest
The glory of God that is within us
It’s not just in some of us
It’s in everyone
And as we let our own light shine We unconsciously give other people permission to do the same As we’re liberated from our own fear Our presence automatically liberates others
Marianne Williamson
Vertaling: "Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn. Het is ons licht, niet onze schaduw dat ons het meest beangstigt.
We vragen onszelf: "wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol fantastisch?"Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Je bent een kind van God. Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst. Er is niets verlichts aan je klein te maken zodat andere mensen zich bij jou niet onzeker voelen.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen. We zijn geboren om de glorie van God die in ons is te openbaren.
Die glorie is niet alleen in sommigen van ons; die is in iedereen! En als we ons licht laten stralen geven we onbewust andere mensen de toestemming om dat ook te doen. Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen."
Marianne Williamson
Die dag besloot ik voortaan helemaal te gaan shinen, net zoals Nelson Mandela ooit besloot helemaal te gaan stralen. Wat brengen mensen die helemaal durven te schitteren de wereld toch veel. Ik besloot het boek van de bedenker van de quote, genaamd Marianne Williamson, in huis te halen. En dit boek leidde mij weer naar de Bijbel.
A course in miracles
Marianne Williamson schreef deze quote in haar boek A return to love. Nederlands: Terugkeer naar liefde. Dat ging ik lezen. Terugkeer naar liefde gaat over de filosofie die zit achter het beroemde boek A course in miracles. Een cursus in wonderen beroert de spirituele wereld al jaren. Miljoenen mensen hebben het gelezen en vinden er diepe wijsheid in.
Ik ben in 2008 ooit begonnen aan deze cursus, maar ik kon er toen geen touw aan vastknopen, vond de taal wazig en legde het boek weg. Wel startte ik dankzij het stukje dat ik toen in de cursus las, met het loslaten van mijn ego. Dat bleek de weg voor mij. Vanaf 2008 ben ik gestart met het langzaam loslaten van mijn ego. Dat heeft me al zoveel gebracht. Het is de sleutel tot mijn latere succes.
En nu Een Cursus in Wonderen. Ik zal hem eerst introduceren. Hij behoeft namelijk enige introductie. Mocht je de cursus willen lezen, dan zou ik eerst starten met boeken over de cursus. Anders is het niet te begrijpen. De cursus is namelijk niet geschreven in de taal van het ego. Maar de gedachte erachter vind ik heel mooi.
Al had ik Marianne Williamson wel hard nodig om de Cursus voor me uit te leggen. Ze schreef er een prachtig boek over. De cursus zegt om te beginnen dat ze maar ‘een’ weg is. Er zijn namelijk talloze wegen in het leven, benadrukt ze. En er zijn ook talloze wegen die naar Het Ene leiden.
Veel mensen hebben het gevoel dat er ‘iets’ is. De ene noemt het gewoon ‘iets’, de ander ‘het universum’ of de ‘kosmos’ of ‘grotere bron van het leven’.
Openbaring
Ik vroeg me wel eens af waarom mensen 3000 jaar geleden wel openbaringen kregen en tegenwoordig niet meer. En toen vond ik dit! A course in Miracles wordt een moderne openbaring genoemd. Ergens geloof ik dat. De tekst is in de jaren 70 geopenbaard aan een professor in de psychologie. Ze was overtuigd atheïste en wetenschapper. Op een dag hoorde ze ineens een stem. De stem zei dat hij Jezus heette. Ze raakte uiteraard hevig in paniek en dacht dat ze gek was geworden. Maar de Jezus-achtige stem vroeg haar toch maar wat aantekeningen te maken. Omdat hij iets belangrijks te vertellen had. Nu denk je misschien: had die vrouw niet afgevoerd moeten worden naar het gekkenhuis? Dat is gelukkig niet gebeurd.
Ik vroeg me altijd af: als Jezus het eeuwige leven heeft waarom horen we dan zo weinig van Hem? Maar ik geloof op een of andere manier dat Hij of God of de Heilige geest of iets anders heeft gesproken in A course in Miracles! Ik geloof dus echt dat het de stem van een Jezus-achtige figuur is. Ik kan natuurlijk niet met zekerheid zeggen of het letterlijk Jezus is. Maar het is zo liefdevol. In de bijbel komt het verhaal tot ons via de apostelen waardoor het soms vervormd is misschien. A course in miracles is echter het rechtstreekse en inmiddels dus ge-update Woord van God, geloof ik. Haha, dit Woord is gechanneld, noemen zweefteven dat. Daar zou ik normaal om lachen. Dit keer dus niet.
Want waarom updaten we de computer maar het geloof niet? Inmiddels zijn we meer dan 2000 jaar verder sinds de bijbel.
Hier komt dus de update voor jullie:
De stem die zegt dat Hij Jezus heet, start met te zeggen dat het een cursus is die je thuis volgt, achter je bureau. Zelfstudie dus. Er is hier geen instituut dat streeft naar macht, dat homo's veroordeelt of dat - zoals in het Midden-Oosten - hele volksstammen onderdrukt. Geen instituut dat zich vaak moeilijk aanpast aan de moderne wereld. Fijn!
Boodschap
En dan nu de boodschap achter Een cursus in Wonderen. De Jezus-figuur vertelt dat God pure onvoorwaardelijk liefde is. Er zijn in het leven twee basisemoties: liefde en angst. Eigenlijk is alles liefde. Ook wij zijn pure liefde en niks anders. We hebben alleen de angst gecreëerd. En de angst komt voort uit het ego. Het ego is ons niet door God gegeven. God is namelijk alleen liefde. We hebben zelf het ego gecreëerd en het ego zit ons danig in de weg. Er is inderdaad heel veel kwaad, pijn en lijden in de wereld en dat vindt God verschrikkelijk. Al dat kwaad komt voort uit angst en ego. Alle negatieve emoties: boosheid, pijn, verdriet, frustratie etcetera komen voort uit het ego…het is allemaal angst. Waarom valt Poetin Oekraïne binnen? Hij is bang! Bang dat Oekraïne – zijn bufferstaat tegen het Westen – zich aansluit bij het Westen. Waarom moordde Hitler de joden uit? Hij was doodsbang dat de joden de wereld gingen regeren. Ik vind dit de meest plausibele verklaring voor het kwaad die ik gehoord heb.
Maar wij zijn ons ego niet, gaat de Jezusfiguur verder. Eigenlijk zijn wij diep van binnen allemaal die pure, onvoorwaardelijke liefde. We hebben allemaal die goddelijke kern. We zijn allemaal de Zoon van God. De broeders van Jezus. We zijn het alleen vergeten. Gelukkig heb ik mijn kern van liefde steeds meer gevonden. Ik voel steeds minder angst en steeds meer liefde.
Erfzonde
Het allermooiste wat deze Jezusfiguur in dit boek doet: De erfzonde wordt afgeschaft! Nu zie ik al een paar mensen schrikken. Worden we dan niet slecht? Ik denk dat we allemaal een geweten hebben dat ons kompas is. De wetenschap heeft inmiddels aangetoond dat ook dieren een aangeboren geweten hebben. ‘Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld en de zonden der wereld' worden in dit boek afgeschaft. We zijn bang geworden voor God, omdat we denken dat hij ons gestraft heeft. Omdat we van die appel hebben gegeten.
Het is niet waar, vertelt Jezus 3.0. We zijn ten onrechte bang geworden dat De Vader boos is als we thuiskomen. Dat is niet zo. God is onvoorwaardelijke liefde. Hij oordeelt niet zo hard, straft wel mensen die heel slecht zijn misschien, maar hoopt uiteindelijk dat je thuiskomt in liefde. Dit boek gaat uit van de goede natuur van de mens. De meeste mensen deugen! YES!
Dit is de verklaring voor ons aardse leven volgens A Course in Miracles:
We hebben God gevraagd deze dualistische wereld voor ons te scheppen. We wilden weg uit het paradijs, we wilden zelf leven in de dualiteit. In de afgescheidenheid. Om te leren, lessen te krijgen, te proeven van goed en kwaad. De wereld waarin we leven is echter niet de echte wereld, zegt Jezus. Het is een illusie. Deze wereld is uit elkaar gevallen in ontelbare stukjes. Die allemaal afgescheiden lijken. De dualistische wereld. De cursus predikt non-dualisme. In werkelijkheid is alles namelijk Eén. Baby’s zien de wereld ook als één. Dat is de waarheid. Als we ouder worden ontstaat het ego. Dan voelen we ons afgescheiden en angstig. Maar dat zijn we in feite niet. We zijn allemaal een stukje van Het Ene, allemaal een andere versie daarvan. We moeten op zoek naar de verbinding. De liefde. Terug naar God. De eenheid.
En God hoopt dat we vooral heel veel moois scheppen! Net als onze schepper.
Het mooie in The Course vind ik, dat ze uitgaat van het goede in de mens. De bijbel gaat iets meer uit van het slechte van de mens. Mensen hebben altijd gezocht naar verklaringen voor het kwaad. De God in het oude testament was constant boos, hij strafte ons met plagen, ziekten, stormen en aardbevingen. Het is niet waar. God houdt van ons, zegt Jezus nu. We hebben zelf gevraagd om deze realiteit. Het is een hologram.
Is geloof een gevoel?
Ik denk trouwens dat het geloof uiteindelijk niet zozeer een gedachte is maar meer een gevoel. The mind plays tricks on you, volgens mij. Er bestaan zo veel mooie liedjes die over God gaan. Ik vond er veel in de prachtige muziekcollectie van mijn vader. Ik krijg er altijd kippenvel bij, die liedjes. En ik wist tot voor kort niet waarom. Mijn geloof zit verstopt in dat kippenvel...
Terug naar The Garden of Eden
Misschien zegt Van Morrison het voor mij nog het mooiste. In zijn prachtige nummer In the Garden. Al op mijn 14e vond ik dit het allermooiste nummer van Van Morrison. Deze versie van het album A night in San Francisco vind ik de mooiste. Voor deze versie won hij een grammy-award. Luister er dadelijk vooral even naar:
God ik zie mijn Vader in de jaren '90 nog door de huiskamer dansen, terwijl hij de stereo op volle sterkte had staan en uit volle borst zong:
No guru! No method! No teacher!
Pa begeleidde zichzelf op de air guitar.
En Van Morrison zingt tegen de apotheose van dit medley verder:
No guru, no method, no teacher, just you and I and nature.
And the father and the son and the holy ghost, standing in the Garden all misty wet with rain
En dan gaat het dak eraf in de zaal. Vroeger dacht ik: waarom zijn de Vader, de Zoon en Heilige Geest erbij? Maar we kunnen de Heer toch niet uit Zijn eigen Tuin zetten? Ik hoop dat als ik op een dag dood ga dat ik dan weer thuiskom. Terug naar de Bron, terug naar de Vader, de kosmos, het Iets met de vele namen.
No guru, no method, no teacher.
Aan het eind van mijn leven mag ik misschien alles loslaten. Alles wat ik op mijn weg tegenkwam. Alles wat ik gezocht heb.
No guru.
Ik mag ze loslaten: Nietzsche en Jung. Plato en Aristoteles. Sartre en Camus. Richard Dawkins. De Bijbel. De Koran. De Duivelsverzen.
No method.
Ik mag het loslaten: alle systemen en geloven die ik tegenkwam, de goede en de kwade:
Democratie, het communisme, het nazisme, het boeddhisme en het christendom.
Ik mag het loslaten: de ziekte, de oorlog. Alle pijn en ellende.
No teacher.
Ik mag ze loslaten. Alle lessen van alle prachtige mensen die ze me geleerd hebben.
Ik mag het laten gaan:
alle ruzies, alle conflicten, de botsende belangen en alle frustraties en de woede die de mensheid plagen. Al die angsten. En vooral het onwerkelijke ego waaruit ze voortkomen.
Wat overblijft?
Just you and I and nature…And the father and the son and the holy ghost standing in the Garden all misty wet with rain.
Wat overblijft is de kern. De Bron. Een onmetelijk veld van onvoorwaardelijke liefde. Want wat hielden we al die tijd toch ontzettend veel van elkaar.
En wat ik nog meer hoop: dat ik jullie dan allemaal weer zie. Die mooie dag. Al die mooie mensen die ik dacht verloren te hebben. Al die mensen die dood gingen om het eeuwige leven te krijgen.
Misschien is de dood wel een illusie?
Het zou een fantastisch weerzien zijn!
En als ik daar aankom vraagt God, zoals de achtergrondzanger aan het eind van In the garden:
Did you get healed tonight?
I can’t hear you I wanna know: Did you get healed tonight?....
Ik blijf dit dit geloven omdat het me gelukkig maakt. En ik kan nooit teleurgesteld raken.
Als er niks is na de dood kan ik namelijk niet denken ‘Godverdomme, is er toch niks!!’.
Want in het Niets kan Niet gedacht worden.
Ik hoop dat je een beetje geheeld bent na dit verhaal.
Ik sluit in stijl af met Andrea Bocelli's. Venite adoremus. Adeste Fideles. Hier komt ie:
Kom laten wij dit weekend aanbidden, de grote inspirator van de Westerse beschaving!
En ik ga natuurlijk voor het slapen gaan weer lekker verder lezen in mijn nieuwe favoriete boek De Bijbel!
Alvast een zalig kerstfeest!
Comentarii