Hoe ik op aarde gekomen ben is nog steeds een raadsel. Wijlen mijn grootmoeder had het namelijk niet zo op de huwelijkse plichten die zij tussen de lakens diende te vervullen. Ze zei vroeger dan ook regelmatig tegen haar kleinkinderen: ‘Dink mer neet det opa mich oeets naaks heet gezeeen, ich loag gewoeen met de badjas aan op bed!’ (vertaling: ‘Denk maar niet dat jullie opa me ooit naakt heeft gezien, ik lag gewoon met de badjas aan in bed’). Jaren heb ik geprobeerd te reconstrueren hoe er dan toch 4 kinderen en 8 kleinkinderen het levenslicht zagen. Het was een mysterie. Onbevlekt ontvangen?…dat geloofde ik niet. Erg vroom of bijzonder godsvruchtig was oma niet. Op een dag las ik dat orthodoxe joden de daad verrichten door een gat in het laken. Iets dergelijks zal er in de grootouderlijke slaapkamer ook wel gebeurd zijn, er zit toch zeker een spleetje in de gemiddelde roze duster?
Liefdesdans
Hoewel zij de nachtelijke escapades kon missen als kiespijn, was oma wel heel goed in de ‘liefdesdans’, maar dan zonder die climax. Verleidelijk en spreekwoordelijk ‘zingen’ voor het mannelijk schoon, dat kon ze bijzonder goed. De Lorelei deed het haar niet na. Oma ging als weduwe graag met mijn tante op vakantie naar Benidorm: ‘Benedorp’, noemde ze haar vakantieoord zelf. Mijn tante zei vorige week nog: ‘Sjansen, dat kon oma als de beste! Daar kon zélfs ik nog wat van leren!’ Mijn tante die kon er zelf namelijk ook wat van, want ze had uiteraard oma’s genen geërfd. Oma zat in die dagen heerlijk 82 te wezen aan de bar in Benedorp gekleed in ‘un schoeen top-tje’ (vertaling: ‘in een mooi topje’). Ze wierp af en toe een schalkse blik over de rand van haar bessenjenever, deinde een beetje met haar voorgevel, en de ‘mansluu’ vielen bij de bosjes voor haar. Ze vroeg achter de coulissen toch voorzichtig wat bevestiging aan mijn tante: ‘Zek, ich zeen d’r toch zeeker nog schoeen uut?!’ (‘Ik zie er toch zeker nog mooi uit?’), en streek daarbij even over haar glanzend witte haar. Mijn tante beaamde het.
Benedorp
Tot zover mijn oma’s aanzetten tot paringsdansen. En dan wil ik nu nog even verder ingaan op oma’s bijzondere vocabulaire (van Benedorp tot top-tjes). Er zou een oma’s-lands-woordenboek uitgebracht moeten worden. Daarvoor wil ik graag een crowdfundingactie opzetten. Als wij kleinkinderen vroeger op bezoek kwamen kregen we altijd een doosje ‘smartjes’ (smarties) en als dank zongen we dan een smartlap voor haar. Daar was ze dol op! Jantje Smit was favoriet.
Smartelijke liefdestaferelen
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bijna iedere avond bij oma kwam om Goede Tijden Slechte Tijden te kijken. (het was mijn guilty pleasure in de nineties). Mijn vader kondigde om 19.57u altijd plechtig aan: “Zooooooooo, en dan ga ik nu kijken naar het Heilige Journaal.” Dat was het teken waarop ik zo snel mogelijk het huis uit rende naar oma die aan de overzijde van de straat woonde. Oma en ik - wij hadden een GTST-verbond. Als ik binnenkwam zat ze al klaar in haar fluwelen baronessenfauteuil en zei ze: ‘Pak dich mer un ‘buske’ wecht’ (vertaling: ‘Pak maar een ‘blikje’ drinken uit de koelkast’). Met een ‘buske’ en een ‘smartje’ op schoot genoot ik van de smartelijke liefdestaferelen tussen Ludo en Janine. Daar hield oma dan wél weer van! Mijn oma was echt een portret! Helaas is ze er al een paar jaar niet meer. Maar ze is het meer dan waard om te vereeuwigen in dit ‘stuk-tje’. Nu nog de financiering regelen voor het Oma’s-Lands-woordenboek! Wie doneert?
Comments