Eigenlijk wilde ik het boek Socrates op Sneakers lezen om de interviewer in mij te voeden. Om betere vraaggesprekken te leren voeren. Op de achterflap staat ‘…Dit is een filosofische gids om mensen vragen te stellen die verrassen en aan het denken zetten. Zodat je échte gesprekken kunt voeren die leiden tot verbinding. Met de ander en met jezelf.’
Diepe gesprekken
Al gauw kwam ik erachter dat dit niet alleen een belangrijk boek is voor mij, maar ook voor jou. Is het niet prachtig om te streven naar diepere gesprekken die ervoor zorgen dat we elkaar écht ontmoeten op dat feestje, tijdens die vergadering of op je vriendinnenavond? Dat we niet langs elkaar heen kletsen. Of het gesprek kapen met een ‘…JA!!!! Dat heb ik ook!’, om vervolgens je eigen verhaal uit de doeken te doen. Of ongevraagd goedbedoelde adviezen op de ander afvuren zonder echt te luisteren.
Vandaag dus geen column maar een boekentip.
Roeptoeteren
Er wordt heel wat geroeptoeterd in deze moderne wereld. Wie zijn mening het hardst schreeuwt krijgt een groot platform, meningen zijn tegenwoordig namelijk feiten. Mensen proberen elkaar onder luid gekrakeel te overtuigen van hun gelijk. We kunnen er niks aan doen. We zijn namelijk allemaal verslaafd aan ons eigen verhaal. Daarmee kunnen we scoren. Zo leert Socrates op Sneakers. Zodra we ons eigen verhaal ten tonele brengen maken we namelijk liters dopamine aan. Het is de natuur.
En nu ga ik dan toch even mijn eigen verhaal vertellen, tegen de filosofie van Socrates in. Ik blijf immers schrijver.
Yessss!!! Ik voel al: Dopamine!!!!
Interviewen
Vroeger was ik een entertainer in gesprekken. Ik maakte overal een theater-act bij. Toen stond ik denk ik graag in de spotlight. Later ging ik verhalen schrijven en werd ik ook interviewer. Toen kwam ik tot het inzicht dat goede vragen je brengen tot het diepst van de ziel van de geïnterviewde. Onontgonnen gebied. Spannend dus… De ánder staat in de spotlight. Ik raakte veel meer geïnteresseerd in het verhaal van die ander. Het verhaal dat ik nog niet kende en dat me verwonderde.
Entertainen
Ook mijn moeder was vroeger entertaining. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan. In 1999 besloot ze haar carrière in het Grote Gezellige Gillessen accountantskantoor op te geven. Ze maakte een nieuwe start: in het onderwijs. Het weekend voordat ze zou beginnen op school, was het Grote Gillessen Gezinsweekend van het accountantskantoor met veel sport en spel. En wat gebeurde er?
Ze brak haar been…
Dat was flink balen, maar met de krukken onder haar arm strompelde ze al snel toch die school binnen.
‘Steltj uch veur…’
Mijn moeder had er een hilarisch verhaal van gemaakt – een soort cabaret-act – en die act werd wel 30 keer per week opgevoerd. Een vriend van mij kwam in die dagen veel bij ons thuis. Hij merkte later op: ‘Elke keer als ik binnenkwam trof ik je moeder in een bepaalde positie aan – liggend op de bank aan de telefoon, al afwassend met de hoorn in haar hand, in de serre met vriendinnen, ik hoorde haar bellen in bad, in de huiskamer met een collega etcetera en elke keer was de eerste zin die ik hoorde: ‘Steltj uch veur….. ieerste daag now werk….’ En dan volgde de volledige cabaret-act weer, steeds met een paar nieuwe nuances.
Cabaret
Het was een kostelijk verhaal, waar heel wat mensen zich mee vermaakt hebben, maar ik vroeg me toen voor het eerst af waarom we ons eigen verhaal toch eindeloos willen vertellen? Zijn ook cabaretiers het nooit moe om iedere avond datzelfde verhaal te vertellen? Ik schrijf mijn eigen verhaal liever 1 keer op dan het 100 keer te vertellen. Is het niet veel boeiender om echt kennis te maken met de denk- en voelwereld van de ander? De wereld die we nog niet kennen. De wereld die onder de oppervlakte ligt? Ik ontdekte toen dat het een genoegen is om goed te luisteren naar het verhaal van een mens en dan een portret over die ander te schrijven. Ooit zou ik willen interviewen als Coen Verbraak, Eva Jinek, Wim Kayzer of bepaalde presentatoren van Zomergasten.
Filosofie
Volgens Socrates op Sneakers kunnen we nog heel wat leren van die oude Socrates die 2500 jaar geleden, in zijn onwelriekende mantel, mensen tot op het bot ondervroeg op het marktplein in Athene. De dialogen van Socrates, opgetekend door Plato, zijn nog steeds fantastisch om te lezen. Plato staat nog steeds in mijn 21ste eeuwse boekenkast en is nog steeds actueel. Ongelooflijk he? Socrates is één van de grondleggers van de filosofie. Zijn toverwoord is verwondering. Je eigen en andermans gedachten onder de loep nemen. Zonder oordeel. Zijn uitgangspunt: ‘ik weet dat ik niets weet.’ Het gaat er bij hem allemaal om zekerheden op losse schroeven te zetten. De juiste vragen te stellen om tot de kern te komen. En om de juiste vragen stellen om tot de essentie te komen van wat je wil zeggen, draait ook het boek Socrates op Sneakers. Ik ga hier natuurlijk niet uit de doeken doen wat er precies in het boek staat. Je mag het lezen! En ik beveel het ook warm aan mijn moeder aan! Wie wil er na lezing met mij in gesprek?
Comentários