Serie diepte-interviews Perron C.
In een aanstekelijk inspirerend gesprek vertelt Stef Mooren hoe hij uit het niets zijn reclamebureau Art-vertisement uit de grond stampte en mede-oprichter werd van Perron C. Hij luisterde naar zijn jongenshart, dacht buiten de gegeven kaders en loopt nog steeds elke ochtend met een blanco vel papier in zijn hoofd rond. Een papier dat hoognodig gevuld moet worden met ideeën en ontwerpen.]
Wie naar de website van Stef Moorens reclame- en ontwerpbureau surft, waant zich onmiddellijk in de ondergrondse. De site van zijn eenmanszaak ‘Artvertisement’, is opgebouwd als een metrolijn met bestemmingen. Je ziet de lange verticale lijn die we kennen van de plattegronden op metrostations in grote steden en in alfabetische volgorde volgen allerlei tussenstops die verschillende facetten van Stefs werk voorstellen. Al swipend langs al die stations met logo’s, affiches, brochures, concepten, en huisstijlen die hij maakte voor tal van ondernemingen, lijkt het net alsof er daadwerkelijk een metrotrein voorbij dendert. Het is alsof de afbeeldingen de vensters op zijn werk voorstellen en misschien op zijn leven.
Metro’s, auto’s en art-vertising
Stef: “Ik vind plattegronden van metrolijnen geweldig mooi om te zien! Die vormgeving vind ik prachtig, en de hele sfeer van de metro en alles er omheen. Dat underground-gevoel, al die stromen mensen die zo keurig van A naar B worden vervoerd. Die organisatie. En wat hebben mensen ooit groot durven denken. Ze hebben zelfs onder de grond een netwerk van gangen aangemaakt. Dat is toch eigenlijk ongelooflijk als je er bij stil staat!”
Stef Mooren, hij is pas 29, startte in 2008 reclamebureau ‘Artvertisement’, een eenmanszaak. Hij houdt kantoor bij Perron C. Hij koos niet voor de veilige weg, maar voor het avontuur: ‘ik weet nooit wat ik de volgende maand ga verdienen,’ zegt hij. Stef ziet er netjes uit in een fijngesneden blouse en stijlvolle schoenen. Hij praat rustig en beheerst, maar in zijn ogen schuilen jongensdromen. Grote dromen. Eentje is al uitgekomen, want vanuit het niets stampte hij samen met grafisch ontwerper Inge Korten het concept Perron C uit de grond, waar hij net als 18 andere creatieve mensen, zijn werkruimte heeft. Meestal bestaan zulke collectieven alleen in grote steden, maar Stef en Inge durfden groter te denken voor Weert. En hier zitten we dan bij dat Perron C, een succes.
Tekenen
And ‘what dreams may come’? Ooit zou hij wel brochures willen ontwerpen voor zijn favoriete automerk BMW. “Ik heb zelf een BMW, een hele oude weliswaar, maar het is een echte!” In de kast in zijn werkkamer bij Perron C staat een boek met de titel ‘Ever since I was a young boy I’ve been drawing cars.’ ‘Ik heb dit boek vooral aangeschaft vanwege de titel’, lacht hij, ‘Ik zag die woorden en ik dacht: ‘Dit ben ik!’ Ik kon het woord ‘auto’ zeggen nog voordat ik papa en mama zei. Als kind tekende ik heel veel auto’s en zo is mijn interesse in ontwerpen ontstaan.’ Jongensdromen, ze ontstaan al vroeg en ze kunnen uitgroeien tot grote proporties, zelfs tot gangenstelsels onder de grond.
Design academy
Nog steeds tekent Stef in zijn vrije tijd auto’s, ook in opdracht van particulieren. Tegenwoordig doet hij het niet meer allemaal met de hand, maar met de Adobe Illustrator. Een strak gestroomlijnde Maserati scheurt over het wegdek. Misschien lijken de scherpe lijnen nog wel sterker uit te komen in zijn ontwerpen dan in het echt. Met de droom van dat auto-ontwerpen in het achterhoofd, ging Stef na de middelbare school naar de Design Academy, maar daar voelde hij zich niet helemaal thuis: ‘Ik was er te nuchter voor en was niet zo handig in knutselen, maar tekenen dat kon ik wel!’.
Door de jaren heen was hij zich steeds meer gaan interesseren in ‘advertising’ en reclametekenen. Hij was ‘merkgevoelig’, maar het ging daarbij niet om de status die een merk je verleent als je het draagt of in je huiskamer hebt staan, maar om wat dat merk mensen ‘zegt’ en welke gedachte er achter zit. Achter ieder merk gaat een wereld schuil. Van de vorm van het logo tot het hele idee dat verkocht wordt. Misschien is het ooit begonnen bij BMW. Mooren vertelt enthousiast: ‘Die identiteit van BMW is ijzersterk! Wat ik ook geweldig vind is zoiets als onze eigen HEMA. En wat dacht je van IKEA, dat hele concept is geniaal uitgedokterd! En het werkt gewoon! Alles is perfect georganiseerd, vanaf het moment dat je langs de eerste meubels loopt met het potlood en dat blaadje, totdat je de parkeergarage inloopt met de bouwpakketten opgestapeld op je kar.’ Inmiddels maakt hij zelf prachtige reclametekeningen en ontwikkelt hij ook ‘concept designs’, meestal voor het midden- en kleinbedrijf.
Het echte leven
Stef maakt momenteel de nieuwe website voor Kasteel de Hoogenweerth in Maastricht, maar ontwierp ook het vernieuwde logo voor ons eigen ‘Kefee de Hermeni-j’, verzon de reclamecampagne voor de winkeliersvereniging in Meerssen: ‘Even heerlijk offline winkelen’ en een heleboel meer. Maar voordat hij Artvertisement oprichtte, heeft hij toch nog een opleiding gedaan, eentje die meer bij zijn liefde en talent voor reclametekenen paste. Hij deed ICT en Multimedia Design in Eindhoven. Dat beviel hem beter dan de Design Academy. Mooren: “Maar vanaf het moment dat ik voor deze opleiding stage ging lopen in Maastricht, ging ik erg weinig naar school in Eindhoven. Ik nam een kamer in Maastricht, en ik vond de praktijk zoveel boeiender. Ik leerde daar allerlei jonge ondernemers kennen en kreeg zo opdracht na opdracht. ICT & Multimedia Design heb ik ondertussen wel afgemaakt hoor, maar ik heb geleerd in het echte leven. Misschien is er iets aan scholen dat mij tegenstaat. Scholen denken teveel in een vast kader. Volgens mij liggen echt interessante dingen nu net een stuk buiten dat kader. Je moet een tikje anders durven kijken. Dingen omkeren in je hoofd. “
Blanco vel
Toch heeft hij dat idee waarschijnlijk het meest bewust opgepikt op een school: “Misschien heb ik die andere manier van kijken toch een beetje meegekregen uit de lessen filosofie op de Philips van Horne. Er is nog een uitspraak uit die lessen die me altijd bij is gebleven: ‘Een mens begint als een leeg vel papier dat wordt gevuld met ervaringen en indrukken.’ Misschien is dat lege vel wel de rode draad in mijn leven. En overal ligt voor mij inspiratie, al die indrukken die ik opdoe op straat of in een klein, gezellig barretje, al die impressies. Een leeg vel is zoiets als een woonkamer die gevuld mag worden met meubels. En dat kun je op allerlei manieren doen. Onze huiskamer heeft bijvoorbeeld iets tijdloos, juist omdat er meubels staan in meerdere stijlen en uit verschillende tijden. De sfeer is specifiek voor deze kamer. Het mooiste vind ik zelf de zwarte bank, waarop ik altijd mooie gesprekken voer met mijn vriendin. Die bank hoort nergens anders thuis en niemand anders heeft hem.”
Tijdloos
Zelf probeert Stef vaak ook iets tijdloos in zijn ontwerpen te stoppen: “Ik ga althans liever niet mee in vluchtige trends in mijn vakgebied. Ik ga uit van de specifieke onderneming waarvoor ik werk, wat voor sfeer roept die op? De eerste ingeving is bij mij vaak de beste. Soms combineer ik net als in mijn huiskamer stijlen uit verschillende periodes, dan teken ik iets tijdloos. Maar het kan ook zo zijn dat iets een uitgesproken fifties gevoel in me oproept. Laatst ontwierp ik bijvoorbeeld voor het Bal Champêtre in Weert, dus in die geest maak ik dan de poster en de flyer, met dansende jaren-vijftig benen.”
Impressies
Wie op de website van Artvertisement al swipend de metrotrein voorbij ziet komen, ziet in alle vensters een nieuwe impressie. Zoveel ondernemingen zoveel indrukken, en zo werkt het dus ook in het hoofd van de kunstenaar. Maar wat alle ontwerpen gemeen hebben zijn die strakke, trefzekere lijnen. De posters, de brochures, de logo’s en de websites, zijn bijna even gestroomlijnd als de Audi en de Maserati uit Stefs jongensdromen. Sommige van de ontwerpen krijgen op die manier zelfs een ‘jongensachtige’ sfeer. Soms lijken ze zakelijk, maar zijn ze tegelijk los en informeel, net als hijzelf. Stef: ‘Ik sta uiteindelijk vooral in dienst van de opdrachtgever, ik wil vertalen wat in zijn hoofd zit.’ Zo nu en dan gooit hij het zo over een hele andere boeg. Hij maakte voor het kookboek van Thamara Winters een cover in de Chicklit-sfeer, met roze stiletto’s en vrouwelijke letters.
Droomstation
Alle ontwerpen zijn op hun eigen manier mooi, maar altijd zit er dus die eigen signatuur in, die scherpe lijn. “Ik hou van alles wat mooi is in de wereld, echt niet alleen dingen waar een motor in zit!, “ lacht hij, “En al dat mooie roept dingen in me op. Ik ben een dromer, als ik zit te tekenen voel ik in mijn achterhoofd alweer ideeën opborrelen voor het volgende avontuur.”
Want waar zal de metrotrein naartoe denderen? Wat is het absolute droomstation? ‘Ik zou wel eens een ondernemer tegen het lijf willen lopen met wie het zo enorm klikt, met wie ik samen nog veel verder kan komen. Een groot bureau oprichten, liefst hier in Weert. Weert is perfect. Hier is de markt nog lang niet verzadigd.’ What dreams may come? ‘Ja ik zou echt nog wel eens willen ontwerpen voor grote merken!’ IKEA? HEMA? Of misschien toch voor de allereerste motor achter zijn creativiteit, BMW? Jongensdromen. Wie weet? Wie groot durft te denken kan grote dingen tot stand brengen. Dat wisten mensen al toen ze de eerste metrolijn aangelegd hadden.
Commenti